wszechnie —ji —je czytano, która jednak w polskiem tylokrotnie —gi —ge oznaczać miała np. kamen drogi, droge kamene, drugi zwerz itd.; pomagali sobie nieraz pisowną gh, aby g od j odróżnić, np. oghen, oghenna itd.: więc np. podle drohy 139, 6 nie jest mimowolnym jakimś czechizmem, lecz napisane zamiast droghy, porównaj swytky droghy moge 138, 3. Mimo takich niekonsekwentnych prób odróżniania pisownią rozmaitych dźwięków nie wahamy się czytać angioł (co do tego i wątpliwości być nie może, go nie może nigdy oznaczać jo) i angieł angielski, por. ogen (ogień) 77, 69, itd.
„Buczyć sie exaltari,“ czytamy bucić się, skoro od buta, butny, pochodzi, skoro bucić i w zabytkach XVI w. (u Leopolity itd.) się powtarza. Skonstatowanie tego faktu wystarcza, aby usunąć pomysł p. Karłowicza, jakobyśmy butę, butnego z Ukraińskiego przejęli; w w. XIV nie było u nas żadnych ukraińskich pożyczek; więc jeśli kto tu pożyczał, to tylko Ukraińcy od nas, nie my od nich.
„Cerekiew“ mylnie w nagłówku wystawiono; nie posiadał język polski takiej formy, tylko cyrkiew lub cerkiew, ale w dalszych przypadkach cerekwie (lub cyrekwie), cerekwi, cerekwiach i t. d. podobnie odmieniano dawniej rzodkiew-rzodekwie, korzkiew (łyżka) korzekwie.
„Chrzept“ również mylnie wystawiono, niema przecież w tekście floryańskim takiej formy, jest znowu tylko odmiana osobliwsza, chrzybiet (chrzbiet), chrzepta, jak wstecz westczy, sjem sejmu itd.
„Czyrwony“ czytaj raczej czyrwiony, czyrzwiony.
„Łazać, łazić“ ani jednego ani drugiego czasownika nie zna tekst floryański. laszo¦czi zwyerz reptilia jest przecież lazący (lězą) nie łażący. a lapaio¦cze reptilia wydawca sam słusznie objaśnił, jako powstałe z fałszywego odczytania łaciny (raptilia).
Lelek nycticorax 101, 7 opuszczono jak i kilka innych słów.
Malem paulo (forma pronominalna, znana jeszcze w XVI wieku u Leopolity itd.) niemalem paene, malem mniej paulo minorem.
„Niewrządość“ abusio, czytaj nieurządość, por., w nieurzędności in abusione słowniczka petersburskiego z XV wieku (Prace filologiczne, V, 17).
„Obwiązać“ ony obozali (zamiast obo¦zali) so¦ se obligati sunt, nie jest „fort. pro obo¦zali“ lecz forma pierwotna, zastąpiona późniejszą (obwyo¦zali) przez późniejszego pisarza.
„Osłodzić (osłodcić)“, poczty oslodczone holocausta medullata (czytaj osłodczone od osłodczyć, por. oszlothczona Archiv XIV 496.
„Paznokiet“ ungula, paznokieć, dopiero w gen. plur. paznokiet i paznoktow, por. łokieć — gen. plur., łokiet i łoktów.
„Pogrążyć“ immergere, raczej pogrązić lub pogręzić.
Strona:PL Aleksander Brückner-Psałterze polskie do połowy XVI wieku 10.jpeg
Ta strona została skorygowana.