Strona:PL Aleksander Dumas-Dama kameliowa.djvu/021

dziesięć razy więcej, niż była warta. Kłaniając mi się, rzekł bardzo grzecznie, choć trochę zapóźno:
 — Ustępuję panu.
 Nikt nie wyrzekł słowa i książka została mi przysądzoną.
 Lękając się nowego szaleństwa ze strony mej miłości własnej, na czem kieszeń moja źle wychodziła, kazałem zapisać swoje nazwisko i okładając książkę na bok, wyszedłem. Dałem bezwątpienia dużo do myślenia obecnym, którzy zapewne pytali siebie, w jakim celu zapłaciłem sto franków za książkę, którą mogłem wszędzie nabyć za dziesięć a najwyżej piętnaście franków.
 W godzinę później posłałem po moje kupno.
 Na pierwszej kartce była napisana piórem i bardzo wykwintnym charakterem dedykacya w tych słowach:

 Manon dla Małgorzaty.
 „Pokora“.
 Podpisano: Armand Duval.

 Co znaczyło to słowo: Pokora?
 Czyż Manon uznawała w Małgorzacie, w skutek opinii tego pana Armanda Duval, wyższość występku, czy serca?
 Drugie tłomaczenie było najprawdopodobniejszem, gdyż pierwsze byłoby tylko impertynencyą otwartą, czegoby nie zniosła Małgorzata pomimo opinii, jaką miała o sobie.
 Wyszedłem znowu i nie zajmowałem się już tą książką, aż dopiero wieczorem, kiedym się spać położył.