Strona:PL Aleksander Dumas-Dama kameliowa.djvu/037

 Z tego wynikło, że spotykając moich przyjaciół, z którymi przedtem nigdy nie mówiłem o Małgorzacie, zawszem ich się pytał:
 — Czy nie znałeś czasem osoby nazwiskiem Małgorzata Gautier?
 — Damy kameliowej?
 — Tak jest.
 — O, bardzo dobrze!
 Temu: „bardzo dobrze” towarzyszył częstokroć uśmiech, niedopuszczający żadnej wątpliwości co do swego znaczenia.
 — A więc, cóż to była za dziewczyna? — pytałem dalej.
 — Dobra dziewczyna.
 — Czy to już wszystko?
 — Mój Boże! no tak, miała ona więcej rozumu a może i więcej serca, niż inne.
 — Czy nic dokładniejszego nie wiesz o niej?
 — Zrujnowała barona de B.
 — Tylko?
 — Była kochanką starego księcia de...
 — Czy w istocie była jego kochanką?
 — Tak mówią, w każdym jednak razie kosztowała go bardzo wiele.
 Zawsze te same ogólnikowe wieści.
 Bądźcobądź, byłem ciekawy dowiedzenia się czegoś o związku, jaki zachodził między Małgorzatą a Armandem.
 Pewnego dnia spotkałem jednego z tych, którzy ży-