Strona:PL Aleksander Dumas-Dama kameliowa.djvu/059

ka, ciężki łańcuch złoty, jak wówczas było w modzie.
 Wsiadła do swego pojazdu i odjechała.
 Jeden z subjektów sklepowych stanął we drzwiach, ścigając oczami powóz i elegancką damę. Zbliżyłem się do niego, prosząc, by mi powiedział nazwisko tej kobiety.
 — Jestto panna Małgorzata Gautier — odpowiedział.
 Nie śmiąc się go pytać o adres, odszedłem.
 Wspomnienie tej prawdziwej wizyi nie opuściło mię od tej chwili, jak wiele innych i wszędzie upatrywałem tej białej kobiety tak królewsko pięknej.
 W kilka dni potem, miało miejsce wielkie przedstawienie w Operze komicznej. Poszedłem na nie. Pierwszą osobą, jaką spostrzegłem w loży, była Małgorzata Gautier.
 Młody człowiek, z którym byłem, poznał ją zaraz, gdyż rzekł do mnie:
 — Patrzno na tę piękną dziewczynę.
 W tej chwili Małgorzata skierowała swą lornetkę w naszą stronę, spostrzegła mego towarzysza, uśmiechnęła się do niego i dała mu znak, by przyszedł do niej.
 Nie mogłem się wstrzymać, by mu nie powiedzieć:
 — Jesteś bardzo szczęśliwy!
 — Dlaczego?
 — Że możesz odwiedzić tę kobietę.
 — Czyś w niej zakochany?
 — Nie — odrzekłem rumieniąc się, gdyż nie wie-