Strona:PL Aleksander Dumas-Dama kameliowa.djvu/144

łem afisze teatralne, gdyż spodziewałem się ją tam ujrzeć.
 W „Palais-Royal” przedstawiano jakąś sztukę po raz pierwszy. Małgorzata bezwątpienia będzie na niej, pomyślałem.
 O siódmej byłem już w teatrze.
 Wszystkie loże zapełniły się, lecz Małgorzaty nie było.
 Wówczas wyszedłem z Palais Royal i przejrzałem wszystkie teatry, w których najczęściej bywała Vaudeville, Rozmaitości, operę Komiczną.
 Nigdzie nie znalazłem jej.
 Albo mój list zmartwił ją tak dalece, że nie mogła myśleć o widowisku, albo lękała się spotkać ze mną, a przez to uniknąć pragnęła tłumaczeń.
 Próżność moja podawała mi te uwagi na bulwarach, gdym spotkał Gastona, który mi się zapytał zkąd idę.
 — Z Palais-Royal.
 — A ja z Opery — odrzekł — sądziłem nawet, że cię tam zobaczę.
 — Dlaczego?
 — Bo Małgorzata tam była.
 — A! ona tam była.
 — Tak, była.
 — Czy sama?
 — Nie, z jedną ze swych przyjaciółek.
 — I z nikim więcej?
 — Hrabia de G. przyszedł na chwilę do jej loży, ale ona wyszła z księciem. Co moment spodzie-