Strona:PL Aleksander Dumas-Dama kameliowa.djvu/246

ulegasz wpływom dziewczyny bez serca i wychowania, wprawdzie jesteś pan w niej zakochany, ale to jeszcze nie powód, dla którego miałbyś dręczyć kobietę, która nie może się bronić.
 — Niech panna Gautier przyśle mi swego hrabiego de N., a strony będą równe.
 — Wiesz pan dobrze, iż tego nie zrobi. Tak więc, mój drogi Armandzie, zostaw ją w spokoju, gdy pan przejrzysz, będziesz się wstydził swego postępowania względem niej. Jest bladą, kaszle, niedaleko ona teraz zajedzie...
 I Prudencya podała mi rękę, mówiąc:
 — Odwiedź ją pan, będzie z tego bardzo szczęśliwa.
 — Niemam ochoty spotkać się z hrabią de N.
 — Pana de N. niema u niej nigdy. Nie może go znosić.
 — Jeżeli Małgorzacie zależy co na widzeniu się ze mną, to wie, gdzie ja mieszkam, niech więc przyjdzie, bo noga moja nie postanie na ulicy d’Antin.
 — A przyjmiesz ją pan dobrze?
 — Zupełnie dobrze.
 — No, to jestem pewną, że przyjdzie.
 — Niech przyjdzie.
 — Czy wychodzisz pan dzisiaj?
 — Będę cały wieczór w domu.
 — Idę jej o tem powiedzieć.
 Prudencya wyszła.
 Nawet nie napisałem o tem do Olimpii, że u niej nie będę wieczorem. Nie robiłem sobie subjekcyi z tą