Strona:PL Aleksander Dumas - Hrabia Monte Christo 01.djvu/071

 — Więc jestem wolny? — zawołał Dantes w uniesieniu najwyższej radości.
 — Daj tylko list przedtem, a będziesz wolny.
 — Musi go pan mieć u siebie, ponieważ mi go już zabrano, wraz ze wszystkiemi innemi papierami. Zdaje mi się nawet że jest on w tej oto paczce.
 — Zatrzymaj się jeszcze — rzekł podprokurator do Dantesa, zabierającego się już do wyjścia — do kogo list ten był adresowany?
 — Do pana Noirtier, przy ulicy Cog Herom, w Paryżu — odrzekł Dantes.
 Na słowa te, Villefort jakby piorunem rażony porwał się z miejsca i pochwycił paczkę papierów zabranych w czasie rewizji, następnie zaczął przewracać je szybko, odnajdując wreszcie poszukiwany fatalny list.
 Wzrok jego przytem wyrażał trwogę niewymowną.
 Noirtier, rue Cog Herom Nr. 13... czytał, blednąc coraz bardziej.
 — Tak, panie sędzio — odpowiedział Dantes, zdziwiony bardzo zachowywaniem się podprokuratora. — Czy pan zna może tego pana Noirtier?
 — Bynajmniej — odparł żywo de Villefort — wierny poddany króla nie może znać spiskowców.
 — Więc tu chodzi o spisek?! — wykrzyknął Dantes, ogromną przejęty trwogą, tracąc nadzieję odzyskania wolności. — Cokolwiek bądź jest w liście tym, panie sędzio, przysięgam, że nie domyślam się nawet jego treści.
 — Tak — odparł przytłumionym głosem de Villefort — ale znasz nazwisko tego, do którego był adresowany.
 — Nie mogłem go nie znać, gdy miałem polecone list ten podług adresu doręczyć. Nic ponad to nie wiem wszelako.
 — Nie pokazywałeś nikomu tego listu? — zapytał de Villefort, a coraz silniejsza bladość na twarz mu występowała.
 — Nikomu, panie, honorem za to ręczę.
 — I nikt nie wiedział, żeś miał list do Noirtiera adresowany, a dany ci przez Wielkiego Marszałka.