Strona:PL Aleksander Dumas - Hrabia Monte Christo 01.djvu/163

nie zdołałeś, bo za dobre masz serce, jesteś za naiwny i za uczciwy. Jaki był zwyczajny charakter pisma Danglarsa?
 — Piękny, potoczysty.
 — Zaś denuncjacji?
 — Najzupełniej odmienny.
 Opat się uśmiechnął.
 — Mówisz, że odmienny zupełnie? Poczekajże!
 Wziął pióro i napisał lewą ręką na kawałku płótna kilkanaście pierwszych słów denuncjacji.
 Gdy je Dantes dostał do rąk i spojrzał na nie — odskoczył nagle z przestrachem.
 — Ależ na Boga! — zawołał — toż to jest zupełnie to samo pismo!
 — Co dowodzi że denuncjacja lewą była pisana ręką. Bo wiedz — że charaktery pisma, pisane prawą ręką, — różnią się bardzo pomiędzy sobą, pisane lewą — są wszystkie do siebie podobne. No, dosyć o tem. Idźmy teraz dalej... Czy nie zależało komuś na tem, abyś nie poślubił Mercedes?
 — Był młody człowiek, jej rodak i krewny, imieniem Fernand, katalończyk jak i ona.
 — Czy nie sądzisz, że byłby zdolen do napisania podobnego listu?
 — Nie przypuszczam. Prędzej już ugodziłby mnie nożem choćby z zasadzki.
 — Tak. Hiszpan jest zdolny do morderstwa, lecz nie do podłości, a prócz tego nie mógł on znać szczegółów w denuncjacji zawartych. Bo nie mówiłeś swej narzeczonej myślę o rozmowie swej z marszałkiem i o tem, że masz list przez niego dany zawieźć do Paryża?
 — Nie, nie mówiłem jej tego.
 — Zatem denuncjację napisać mógł tylko Danglars.
 — Teraz i ja jestem tego pewien.
 — Powiedzże mi teraz, czy Danglars znał Fernanda?
 — Nie. Chociaż... Tak, przypominam sobie!... W przeddzień mego ślubu, widziałem ich razem przy jednym stole, w trattorji