Strona:PL Aleksander Dumas - Hrabia Monte Christo 03.djvu/048

i przez testatora w ich obecności poświadczony, wreszcie w ich obecności przez notarjusza zamknięty. Kodeks przewidział wypadki podobne i przyjął pewne stare formuły, jedne i te same zawsze. Co się zaś tyczy szczegółów, to tych dostarczy nam przecież stan interesów testatora, a zapewne i pan, panie prokuratorze królewski, który sprawy te znać musisz dobrze, niewątpliwie.
 By jednak akt podobny był ważny i był bez zarzutu, musi być w najdrobniejszych szczegółach jak najprawniej zrobiony. To też, wbrew potrzebie nawet, do pomocy zawezwę jednego z kolegów, by ten był obecny przy dyktowaniu.
 — Czy jesteś pan zadowolony? — zwrócił się następnie z zapytaniem tem notarjusz do starca.
 — Tak jest — odpwiedział Noirtier, przymknięciem oka, promieniejący i szczęśliwy, że go zrozumiano.
 — Ciekawe, co on takiego postanowił? — zapytał się w duchu de Villefort.
 Następnie pan prokurator królewski wydał rozkaz służbie, by ta poprosiła panią domu o przybycie.
 W kwadrans potem wszyscy zgromadzili się już w pokoju paralityka, a w chwilę potem przybył i drugi notariusz.
 W kilku słowach obaj urzędnicy porozumieli się ze sobą, w wyniku czego odczytano panu Noirtier zwykłą formułę testamentów, a gdy to się już stało, pierwszy notariusz zwrócił się do niego z deklaracją:
 — Jest zapewne panu wiadome, że testament robi się zawsze na czyjąś korzyść?
 — Tak jest — odpowiedział Noirtier przymknięciem oka.
 — Czy jesteś pan zdolny do podania nam sumy swych kapitałów?
 — Tak.
 — Majątek pański, w takim razie, sięga zapewne sumy 300,000 franków?
 Wzrok starca pozostał nieruchomy.
 — A więc przewyższa te sumę?
 — Tak.