Strona:PL Aleksander Dumas - Wicehrabia de Bragelonne T1.djvu/153

Ta strona została uwierzytelniona.
—   153   —

— Mówmy o interesach, Najjaśniejszy Panie — przerwał ogólne milczenie Mazarini.
— Dobrze — odpowiedział Ludwik XIV-ty, a zwracając się do Athosa, rzekł:
— Słucham poselstwa pana ambasadora.
Athos ofiarował uroczyście rękę lady Henriety Sztuart, dla młodego księcia, brata króla.
Narada trwała godzinę, poczem drzwi pokoju otworzyły się, a dworzanie zajęli swoje miejsca, jakgdyby nie było żadnej przerwy w ich zabawie.
Athos znalazł się obok Raula, a ojciec i syn mogli uścisnąć sobie rękę.