Strona:PL Aleksander Dumas - Wicehrabia de Bragelonne T2.djvu/97

—   97   —

 — Czegoś bardzo ważnego?...
 — A co nazywasz ważnem?...
 — Gdyby naprzykład który z twoich przyjaciół żądał przysługi...
 — Tobym jej nie uczynił.
 — Samolubie!...
 — Albo przynajmniej zażądałbym od niego wzajemności.
 — Dobrze więc, otóż przyjaciel ten stoi przed tobą.
 — To ty?...
 — Tak, ja.
 — Jak widać, jesteś bogatym?...
 — Mam jeszcze pięćdziesiąt pistolów.
 — Właśnie tej sumy potrzebuje, gdzież one są...
 — Tu — odrzekł Malicorne, uderzając po kieszeni.
 — Zatem powiedz, czego żądasz?...
 Malicorne wziął pióro, papier i kałamarz i to wszystko podał Manicampowi.
 — Pisz, — rzekł.
 — Dyktuj.
 „Ważne na posadę na dworze księcia, brata królewskiego“.
 — Ba!... ba!... posada na dworze księcia za pięćdziesiąt pistolów!...
 — Jakto?...
 — Za mało.
 — A więc pięćset!
 — Gdzie one są?
 Malicorne wyciągnął z kieszeni rulon złota, który trzymał za rożek.
 — Oto są — rzekł.
 Manicamp oczyma pożerał złoto, ale tym razem Malicorne stał zdaleka.
 — Co mówisz?... pięćset pistolów...
 — Mówię, że mniejsza o to, — odpowiedział Manicamp, biorąc znowu pióro do ręki — dyktuj.