Strona:PL Aleksander Dumas - Wicehrabia de Bragelonne T3.djvu/241

—   241   —

 — Bynajmniej; dlaczegóż nie masz być przyjacielem pana Fouquet? Pan Fouquet ma bardzo wielu przyjaciół, osobliwie też pomiędzy ludźmi uczonymi.
 Parthos był tak skromny, że tego komplementu nie wziął do siebie.
 — Przytem — dodał — widziałeś mnie na Belle-Isle.
 — Dlatego właśnie myślę, że należysz do przyjaciół pana Fouquet.
 — Znam go — odrzekł Porthos z niejakiem pomieszaniem.
 — A! mój przyjacielu — zaczął d‘Artagnan — jakiż ja żal mam do ciebie.
 — A to o co?... — zawołał Porthos.
 — Dokonywasz dzieła tak znakomitego, jak ufortyfikowanie Belle-Isle, i nie zawiadamiasz mnie o tem?
 Porthos zarumienił się.
 — Co więcej — mówił dalej d‘Artagnan — wiesz, gdzie jestem; wiesz, że jestem w służbie królewskiej, i nie odgadujesz, że król pragnie poznać człowieka, wykonywającego dzieło, o którem mu cuda prawią; nie odgadujesz, że król wysłał mnie, abym się dowiedział, kto to jest?
 — Jakto? król wysłał cię...
 — No tak, ale przestańmy o tem mówić.
 — Do pioruna! a to dlaczego?... i owszem mówmy; zatem król wie, że fortyfikujemy Belle-Isle?
 — A o czemżeby król nie wiedział?
 — A o tem wie, kto fortyfikuje?
 — Oczywiście, słyszałem rozmowę króla z panem Fouquet, który mówił:
 — „Belle-Isle ufortyfikował inżynier, człowiek wielkiej zasługi, którego pragnąłbym przedstawić Waszej Królewskiej Mości.
 — Jego nazwisko?.... — zapytał król.
 — „Baron du Vallon — odpowiedział Fouquet.
 — „Dobrze, zatem mi go przedstawisz“ — rzekł król“.
 — Tak król odpowiedział?