Strona:PL Aleksander Dumas - Wicehrabia de Bragelonne T3.djvu/246

—   246   —

 — Czy pozwalają zbliżać się do ciebie przyjaciołom?
 — Nigdy.
 — A więc, mój przyjacielu, skoro nigdy nie wychodzisz, nigdy nie wyjeżdżasz konno, nigdy nie widzisz nikogo, to czyż nie jesteś uwięziony?
 — I dla czegóżby mnie Aramis więził?
 — O!.. przekonasz się, tylko bądź szczery, Porthosie.
 — Będę szczerym jak złoto.
 — Wszak Aramis zrobił plan ufortyfikowania Belle-Isle.
 Porthos zarumienił się.
 — Tak — rzekł — ale nic więcej nie zrobił.
 — Zapewne; ale według mnie, to nic wielkiego.
 — Właśnie takie też moje zdanie.
 — Cieszy mnie, że jednego jesteśmy przekonania.
 — Nawet nie bywał na Belle-Isle — dodał Porthos.
 — Przekonaj się więc teraz.
 — Ja udawałem się do Vannes, jak to sam widziałeś.
 — Właśnie o to rzecz chodzi. Aramis, co zrobił tylko plany, chce uchodzić za inżyniera.
 Dlatego nie przedstawia cię królowi. Ale jeśli on tak brzydko traktuje przyjaciela, to ja spełnię jego obietnice i przedstawię cię królowi.
 — Ty?..
 — A dlaczegoby nie?.. Czy sadzisz, że ja gorzej od Aramisa położony jestem u dworu?...
 — O!... nie.
 — Czy sądzisz, że mam jakąkolwiek pretensję za ufortyfikowanie Belle-Isle?...
 — Zapewne, że nie.
 — Jeżeli będę działał, to tylko w twoim własnym interesie.
 — Nie wątpię o tem.
 — A więc!.. ja jestem zaufanym przyjacielem króla, najlepszy dowód, że kiedy mu donieść trzeba coś nieprzyjemnego, ja to biorę na siebie.
 — Ale, mój przyjacielu, kiedy mnie przedstawisz...
 — To cóż?...