Strona:PL Aleksander Dumas - Wicehrabia de Bragelonne T3.djvu/306

—   306   —

 — Tak i pistolet nabity — dodał Manicamp, macając panewkę.
 — Przecież mówiłem panu, że celowałem, kiedy szedł na mnie i strzeliłem, kiedy do mnie mierzył.
 — Czy jesteś pewny, panie de Wardes, że się z nim pojedynkowałeś?... Bo ja lękam się, czy go nie zamordowałeś. O!... nie tłumacz się, wystrzeliłeś swe naboje, a jego nietknięte. Zabiłeś jego konia i jego, zabiłeś hrabiego de Guiche, najlepszego strzelca we Francji, a on nie tknął ani ciebie, ani konia. Na swoje nieszczęście, panie de Wardes, przyprowadziłeś mnie tutaj!... wszystka krew nabiegła mi do głowy, jestem jak pijany i zdaje mi się, na honor, że ci głowę roztrzaskam. Panie de Wardes, poleć duszę swa Bogu.
 — Jesteś pan szlachcicem?
 — Było się przecież paziem i złożyło się na to dowody.
 — Ale pozwól bronić mi życia.
 — Zapewne, abyś zrobił ze mną to samo, co z biednym de Guiche.
 I, podnosząc pistolet, zatrzymał go wyciągniętą ręką i ze zmrużonemi oczami wprost piersi pana de Wardes. De Wardes nie myślał nawet uciekać, tak był strwożony. Wtem, w tej okropnej chwili milczenia, która wydawała się wiekiem panu de Wardes, dało się słyszeć westchnienie.
 — O!... żyje!... żyje!... — zawołał de Wardes — do mnie, panie de Guiche, chcą mnie zamordować.
 Manicamp cofnął się i pomiędzy dwoma młodymi ludźmi ujrzano hrabiego z trudnością, podnoszącego się na rękach.
 Manicamp rzucił pistolet o dziesięć kroków i pobiegł do przyjaciela, wydając okrzyk radości. De Wardes obtarł czoło z zimnego potu.
 — Czas był wielki!... — rzekł cicho.
 — Co tobie?... — zapytał Manicamp hrabiego de Guiche — gdzie jesteś raniony?
 Guiche pokazał skaleczoną rękę i pierś zakrwawioną.