Strona:PL Aleksander Dumas - Wicehrabia de Bragelonne T4.djvu/25

—   25   —

 — Zmuszając?... Kto pana zmuszał?
 — Najjaśniejszy Panie, pan de Guiche jest moim przyjacielem, Wasza Królewska Mość zabroniłeś pojedynków pod karą śmierci, kłamstwo może ocalić mego przyjaciela, więc kłamię!
 — Dobrze — pomruknął d‘Artagnan — zuch!... lubię go!...
 — Panie — odparł król — zamiast kłamać, lepiej było nie pozwolić pojedynkować się.
 — Najjaśniejszy Panie, ty, który jesteś pierwszym szlachcicem we Francji, wiesz dobrze, że my, wojskowi nie uważamy pana de Bouteville za zhańbionego też, że zginął na placu de Greve. Unikać i chronić się przed nieprzyjacielem jest hańbą.
 — Dobrze, zatem — wyrzekł Ludwik XIV-ty — podam panu środek zmazania tej winy.
 — Jeżeli tylko przystoi szlachcicowi, z uniesieniem go pochwycę, Najjaśniejszy Panie.
 — Nazwisko przeciwnika pana de Guiche?
 — O!.. o!... — pomruknał d‘Artagnan — czy wracają czasy Ludwika XIII-go?
 — Najjaśniejszy Panie!... — rzekł Manicamp z pewnym tonem błagalnego wyrzutu.
 — Jak widzę, nie chcesz go wymienić? — rzekł król.
 — Najjaśniejszy Panie, ja go nie znam.
 — Brawo!... — odezwał się d‘Artagnan.
 — Panie Manicamp, oddaj swoją szpadę kapitanowi.
 Manicamp skłonił się grzecznie, odpasał szpadę i z uśmiechem podał ją muszkieterowi. Ale Saint-Agnan żywo wystąpił pomiędzy d‘Artagnana i jego.
 — Najjaśniejszy Panie, — rzekł — za pozwoleniem Waszej Królewskiej Mości.
 — Dobrze — odrzekł król, uradowany w duszy, że znalazł się ktoś, co stanął pomiędzy nim, a gniewem, jakiemu pozwolił się unieść.
 — Manicamp, jesteś waleczny i król oceni twoje postępowanie, zanadto jednak chcieć służyć swoim przyjaciołom jest to im szkodzić. Ty znasz nazwisko, o które Jego Królewska Mość pyta.