Strona:PL Aleksander Dumas - Wicehrabia de Bragelonne T4.djvu/280

—   280   —

 — Ja zawsze prawdę mówię.
 — To pocóżeś tu przyszedł?
 — Przyszedłem ażeby powiedzieć królowi: Najjaśniejszy Panie, hrabia de La Fere jest w Bastylji.
 — Jak się zdaje, stało się to dzięki twojej gorliwości.
 — To prawda, Najjaśniejszy Panie! ale koniec końców on tam jest, a skoro jest, potrzeba, abyś Wasza Królewska Mość o tem wiedział.
 — A!... panie d‘Artagnan, za bardzo jesteś zuchwały wobec twego króla.. Upraszam cię, mój panie! nie nadużywaj mojej cierpliwości.
 — Przeciwnie, panie!
 — Jakto przeciwnie?
 — Przychodzę po to, aby i mnie kazano uwięzić.
 — Ciebie uwięzić?
 — Bez wątpienia, gdyż przyjaciel mój będzie się tam nudził sam jeden; przyszedłem więc prosić Waszą Królewską Mość, abyś mi pozwolił być w jego towarzystwie. Wasza Królewska Mość rzeknij tylko słowo, a ja sam siebie zaaresztuję i zaręczam, że do tego nie będzie potrzeba kapitana gwardji.
 Król skoczył do stolika i porwał pióro, ażeby napisać rozkaz uwięzienia d‘Artagnana.
 — Pamiętaj pan, że to na całe życie — rzekł król, grożąc.
 — Tak, spodziewam się — rzekł d‘Artagnan.
 Król rzucił pióro z gwałtownością.
 — Odejdź pan — rzekł.
 — Najjaśniejszy Panie!... przyszedłem tu, aby pomówić z nim spokojnie, Wasza Królewska Mość uniosłeś się, jest to nieszczęście, jednakże nie wstrzyma mię to, ażebym nie powiedział Waszej Królewskiej Mości tego, co miałem mu powiedzieć.
 — Opuść pan natychmiast służbę — krzyknął król — natychmiast!
 — Wiesz dobrze Wasza Królewska Mość, że gdy w Blois odmówiłeś królowi Karolowi jednego miljona, który mu dał