Strona:PL Aleksander Dumas - Wicehrabia de Bragelonne T4.djvu/308

—   308   —

dości, że się choć trochę przyczyni do tak wielkiego grzechu biskupa. Kiedy pił, nie spostrzegł, że Aramis przysłuchiwał się z uwagą odgłosom, dolatującym z dziedzińca. Około godziny ósmej przybył kurjer: było to już przy piątej wypróżnionej butelce, a chociaż kurjer ten narobił wiele hałasu, Baisemeaux nic nie słyszał.
 Wszedł Franciszek.
 — Wina, łotrze! i to najlepszego!
 — Zaraz, ale, panie, przybył kurjer...
 — Niech odda papiery w kancelarji, jutro przeczytam. Jutro będzie dosyć czasu, jutro będzie dzień — rzekł Baisemeaux, śpiewając ostatnie wyrazy.
 — Zastanów się! — rzekł Aramis — zastanów się.
 — Nad czem, kochany parnie d‘Herblay? — rzekł Baisemeaux, nawpół pijany.
 — List, który kurjer przywozi do gubernatora cytadeli może być pilnym rozkazem, może nawet królewskim.
 — Ha! może masz słuszność — wyjąkał Baisemeaux — rozkaz króla jest święty. Ale rozkazy, które przybywają w czasie wieczerzy, powtarzam, niech je djabli...
 — Pamiętaj, Baisemeaux, że i ja nosiłem mundur i przywykłem natychmiast spełniać rozkazy.
 — Chcesz pan więc?...
 — Chcę, mój przyjacielu, ażebyś dopełnił powinności, i proszę cię o to, ażeby ten żołnierz nie myślał...
 — To słuszne — rzekł Baisemeaux.
 Franciszek czekał.
 — Niechże mi przyniosą ten rozkaz — odezwał się Baisemeaux.
 Franciszek przyniósł papier. Baisemeaux rozpieczętował i czytał powoli. Aramis udając, że pije, nie spuścił go z oka.
 Baisemeaux, przeczytawszy, rzekł:
 — Rozkaz uwolnienia! proszę uniżenie, ważna nowina, ażeby nam przeszkadzać.
 — Przyznasz przynajmniej, kochany gubernatorze, że bardzo ważna dla tego, kogo ona dotyczy!