Strona:PL Aleksander Dumas - Wicehrabia de Bragelonne T4.djvu/9

—   9   —

 — Powiedz mi więc, jakim sposobem hrabia de Guiche został raniony?
 — Najjaśniejszy Panie, mówią, że na czatach na dzikiego zwierza.
 — Disiaj wieczorem?
 — Dzisiaj wieczorem.
 — Ręka przestrzelona, rana w piersiach? Kto był na czatach z panem de Guiche?
 — Nie wiem, Najjaśniejszy Panie, ale Manicamp powinien wiedzieć o wszystkiem.
 — Coś ukrywasz przede mną, panie de Saint-Agnan.
 — Nic, Najjaśniejszy Panie, nic.
 — Zatem wytłumacz mi wypadek. Czy broń wypaliła?
 — Być może. Ale jeżeli zważyć, Najjaśniejszy Panie, że znaleziono przy panu de Guiche pistolet, jeszcze nabity, trudno w to uwierzyć.
 — Pistolet!... ależ przecie nikt z pistoletem nie chodzi na łowy.
 — Najjaśniejszy Panie, dodają, że koń pana de Guiche jest zabity i że trup koński jest jeszcze na łączce.
 — Jego koń!... Guiche był na łowach konno!... Saint-Agnan, nie pojmuję nic z tego, co mi mówisz, a gdzież się zdarzył ten wypadek?
 — W lesie Rochin, w samym środku.
 — Dobrze, przywołaj mi pana d‘Artagnan.
 Saint-Agnan wykonał rozkaz, a muszkieter wszedł.
 — Panie d‘Artagnan — rzekł król — wyjdziesz bocznemi drzwiami i schodami.
 — Dobrze, Najjaśniejszy Panie.
 — Udasz się na polankę lasu Rochin. Czy znasz to miejsce?
 — Najjaśniejszy Panie, biłem się tam dwa razy.
 — Jakto!... — zawołał król, zdziwiony tą odpowiedzią.
 — Najjaśniejszy Panie, to jeszcze za czasów kardynała Richellego — odparł d‘Artagnan ze zwykłą powolnością.
 — A to co innego. Udasz się tam i pilnie zbadasz miejscowość. Człowiek był tam raniony i znajdziesz jeszcze na miej-