Strona:PL Aleksander Dumas - Wicehrabia de Bragelonne T5.djvu/113

—   113   —

 — Bezwątpienia, ty daleko więcej ryzykujesz, aniżeli ja, bo jesteś kochanym.
 — O!...
 — Słodko mi nad wyraz, iż mogę w ten sposób odzywać się do ciebie!.. Słuchaj, de Guiche, nie ufaj Montalais!...
 — Ona jest bardzo życzliwa.
 — Była życzliwa dla tej... o której wiesz... ona zgubiła ją przez pychę.
 — Mylisz się.
 — A dziś, kiedy ją zgubiła, pragnie pozbawić jedynej rzeczy, która kobietę tę czyni w mych oczach wytłumaczoną.
 — Jakiej?...
 — Miłości, którą czuje.
 — Co chcesz przez to powiedzieć?...
 — Chcę powiedzieć, że spisek jest uknuty przeciwko tej, która jest kochanką królewską, uknuty w samym domu bratowej króla.
 — Przez Montalais?...
 — Uważaj ją za najmniej szkodliwą z nieprzyjaciółek, których obawiam się dla... tamtej.
 — Wytłumacz się jaśniej, drogi Raulu, a jeżeli będę mógł cię zrozumieć.
 — Krótko mówiąc: Księżna jest zazdrosną o króla.
 — Wiem o tem.
 — O!.. niczego się nie obawiaj, kochanym jesteś.. de Guiche.. o!... czy czujesz całą wartość tych dwóch wyrazów?... Znaczą one, iż możesz mieć czoło swobodne, spać spokojnie, możesz Bogu dziękować w każdej chwili życia twojego!.. Jesteś kochanym, to znaczy, że wszystkiego wysłuchać możesz, nawet rady przyjaciela, który szczęście twe pragnie ci zachować. Kochanym jesteś, de Guiche, kochanym!...
 Raul zamilkł na chwilę, a potem znów zaczął mówić.
 — Oni skażą na cierpienia tę, której imię chciałbym jeszcze módz wymienić. Przysięgnij mi, że nietylko nie przyłożysz