Strona:PL Aleksander Dumas - Wicehrabia de Bragelonne T5.djvu/124

Ta strona została uwierzytelniona.
—   124   —

jest kapłanem, równie jak ksiądz pożytecznym, i więcej, niż on, winien mieć miłosierdzia w sercu.
— Panie, ja wiedziałem o tem i wprowadzałem w czyn tę zasadę; i terazbym jeszcze tak czynił... ale....
— Zapominasz również, że należysz do kraju, dbałego o chwałę wojenną; umieraj, jeśli tego tak pragniesz, lecz z honorem i korzyścią dla Francji. Słuchaj, Raulu, niech cię nie zasmucają moje słowa; kocham cię i chcę abyś był doskonałością.
— Lubię, panie, gdy mi czynisz wyrzuty, — odparł młodzieniec łagodnie — one mnie leczą i dowodzą, że jest jeszcze ktoś, co mnie kocha.