Ta strona została przepisana.
AKT II.
SCENA I.
Tobiasz, Kasper.
(Siedzą przy przeciwnych stronach sceny. — Tobiasz w okularach robi pończochę z wielką uwagą, Kasper przędzie kołysząc dziecko i śpiewa).
Kasper.
Lu lu, lu lu, luluniu.
Lulaj, lulaj, Maciuniu.
Tobiasz.
Aj, aj, ratuj!
Kasper.
Cóż tam?
Tobiasz.
Oczko, oczko, oho.. oho... zjedzże diaska! jużem spuścił.
Kasper.
Daj blaciśku, ja ci naplawię. — Patźźe — o tak.
