Ta strona została przepisana.
Radost (z rozczuleniem ściskając go).
Mój ty poczciwy, mój luby Gustawie!
Gustaw.
Mój przyjacielu, mój Ojcze kochany!
Zobaczysz, jak się ogromnie poprawię,
Bylem miał tylko powód do odmiany.
A teraz zgadnij, jaką dziś zabawę...
Radost.
O dla Boga! on swoje! otóż masz poprawę!
Ach zmiłuj się, uważaj, powiedz, czy to ładnie,
Że z domu pan zalotnik oknem się wykradnie,
Aby noc całą Bóg wie gdzie nie trawić!
Gustaw.
Ależ Stryjaszku, ja się muszę bawić.
Radost.
Bawić!
Gustaw.
A w prawdzie, w tym szanownym domu,
Gdzie każdy dla mnie aż nadto łaskawy,
Gdzie nie ubliżam w niczém i nikomu,
Żadnéj dotychczas nie widzę zabawy.
Radost.
Idzież tu o zabawę, wrzawę nieustanną?
Gustaw.
Ależ o nudy idzie.
Radost.
Nudy z piękną panną!
