Ta strona została przepisana.
co inszego papier, co inszego świat. (po krótkiém milczeniu) Śpiewaj sobie, śpiewaj!
Ludmir.
Cóż mam robić?
Wiktor.
Nie słyszałeś com mówił?
Ludmir.
Słyszałem.
Wiktor.
Ja to do ciebie mówiłem.
Ludmir.
Wiem.
Wiktor.
Przeklęta flegma!
Ludmir.
Nie flegma, ale cierpliwość — Spocony napiłeś się nieostrożnie zimnej wody i paraliż tknął twój rozum, ale ja zaczekam: mam nadzieję że wróci do zdrowia.
Wiktor (zrywając się, siada).
Ja rozum straciłem? ja? — A to mi się podoba.
Ludmir.
Chwała Bogu, że ci się coś przecie podoba.
Wiktor.
Ale pewnie nie to, że ubrany jak na redutą, włóczę się od wsi do wsi — ,,[1] Ale na rozum nigdy zapóźno, rób więc sobie co chcesz, a ja wiem co zrobię.
Ludmir.
Naprzykład?
Wiktor.
Pójdę, najmę wózek...
- ↑ Miejsca zamknięte podwójnemi przecinkami, mogą być w grze wypuszczone.
