Ta strona została przepisana.
Szambelan.
Płaskim? No, ale przez to może być dobrym mężem.
Helena.
Jak dla której.
Szambelan.
Ma piękny majątek.
Helena.
Tyle też wszystkiego.
Szambelan.
Rozum.
Helena.
Żadnego.
Szambelan.
On sam powiada.
Helena.
Żadnego, za to ręczę.
Szambelan.
Jednak zawsze uśmiejemy się, do rozpuku. Ale jak tylko ci się nie podoba, nie idź za niego. Niema co mówić; odpraw go, ja ci radzę.
Helena.
Ach, więc piekło domowe ciągle trwać będzie, bo matka nie tak łatwo odstąpi swojego zamiaru. Dziadunia, ciebie i mnie nieustannie dręczyć będzie.
Szambelan.
Wiesz co Helusiu, idź za Janusza, taka moja rada.
Helena.
Mnie się zdaje, że najlepiej będzie zwlekać ile możności. Nie uczynię mu żadnej nadziei, ale też i wzbraniać jej nie myślę. A tymczasem, kto wie — może nastąpi jaka zbawienna odmiana.
