Ta strona została przepisana.
AKT III.
Salon w domu Pameli. Drzwi w głębi i na prawo — po prawej stronie od aktorów, kanapa, przed nią stoliczek, na którym butelka z wodą, szklanki i parę flaszeczek. Przy podniesieniu kortyny Pamela wpół leżąc na kanapie, zdaje się trzeźwić wąchając flaszeczkę, w środku sceny stoi Negri, oczy w górę wzniesione — po lewej stronie sceny, kosz z wiekiem, nazwany chiffonnière.
SCENA I.
Pamela, Negri.
Pamela.
Taką biorę nagrodę za najczystszą cnotą,
Za opiekę nad dziećmi, za me lata złote,
Za to żem się wyrzekła świętych uczuć serca!
Nietylko mnie opuszcza podły przeniewierca,
Ale zagraża oraz memu honorowi,
Bo świat wszystkiemu wierzyć będzie co on powie
A on własnej płochości zwali na mnie winę.
O Boże, z żalu, hańby i ze złości zginę.
Panie Negri.
Negri.
Co Pani?
Pamela.
Proszę bądź tak grzeczny,
Idź, kup mi funt trucizny...
