Ta strona została uwierzytelniona.
XLVI.
O! Niemiéjcie do mnie żalu,
Jeśli tony tej lirenki,
Zachowały jeszcze echo,
Dawnéj, smętnéj méj piosenki!,..
Chwilka jeszcze — a zamilkną,
Mych sercowych cierpień tony,
A pieśń nowa, pieśń wiosenna,
Wzleci z piersi uzdrowionéj.
