Strona:PL Alexander Kraushar - Pieśni Heinego.djvu/17

 Ironja Heinego była jedynie środkiem ośmieszenia wybryków chorobliwego romantyzmu, który, rzucił bielmo na wzrok zdrowego rozsądku i ludzkiego pojmowania duchowych ideałów. Heine burzy i óśmiesza to tylko, co w jego przekonaniu było ideałem fałszywym, a w walce takiej, podjętej przeciwko obłudzie tylko ironja i skeptycyzm mogły być skutecznym orężem.
 Nowy świat ideałów w sferze literatury, sztuki, polityki i społecznego życia, jaki jaśniał w duszy poety niby przewodnia gwiazda jego poetyckiej muzy nieznosił kompromissu z chorobliwemi naleciałościami romantycznych ideałów przeszłości. Wszystko to, co hamowało swobodny postęp ducha w pochodzie ku światłu, ku prawdzie, ku wiekuistemu pięknu, musiało uledz pod razami bezlitosnéj ironji i sarkazmu poety, który, piękno to odczuwał w ścisłej karmonji między poezyą a życiem.