Obywateli do królestwa tego, —
Dobrze jest, że mu zręczność się nadarza,
Ku większej czci jej, mówić o niej z tobą.“
Jak się bakałarz, zbroi, a nie mówi
Dopóki Mistrz mu nie zada pytania
Do dowodzenia, nie do rozwiązania;
Tak jam się zbroił wszelkiemi dowody,
Gdy to mówiła, bym złożyć był gotów
Wyznanie takie przed badaczem takim.
— „Powiedz mi, wyznaj, chrześcjaninie dobry,
Co to jesst Wiara?" — Ja — podniosłem czoło
Na światło zkąd mi wionęły te słowa,
Potem zwróciłem się ku Beatricze,
O ona szybkiem dała znak skinieniem,
Ażebym wodę z krynicy mej duszy
Wylał nazewnątrz; więc mówić począłem:
Oby ta Łaska, która mi zezwala
Złożyć wyznanie przed dowódzcą wielkim,
Dała mi jasno myśli me wyrazić!
I dalej potem: Ojcze! jak niemylne
Nam zapisało pióro twego brata,
Co Rzym na dobry tor wprowadził z tobą,
Wiara jest gruntem rzeczy spodziewanych
A niewidzialnych zasię jest wywodem;
I to jej treścią właśnie być rozumiem.[1]
— „Słuszny jest sąd twój — posłyszałem na to, —
Jeżeliś pojął, przecz on ją zaliczył
- ↑ Paweł Święty, brat w apostolstwie Śwtętego Piotra, i który z nim razem siał ziarno chrześcijańskiej wiary między Rzymianami, w Liście do Hebreów napisał: „A wiara jest gruntem rzeczy tych, których się spodziewamy, wywodem rzeczy niewidzianych.“ (R. XI., w. 1.). Dante na zapytanie Piotra Śgo odpowiada słowami Pawła: „Fede è sustanzia di cose sperate, Ed argomento delie non perventi.“ —
