materją tego świata, gdzie mają przebywać, by wykonać odpowiednie wyroki Boskie; a dopomagając tym sposobem ogólnemu dziełu tworzenia, kształcą się i same.“
Udział istot cielesnych w szeregu stworzenia jest potrzebny do utrzymania harmonji we wszechświecie, lecz Bóg w swej mądrości chciał, by i w tej czynności, znalazły one sposób do postępowego rozwijania się, który ma je zbliżyć do Niego. Za pomocą tego cudownego prawa, Opatrzność sprawia, że wszystko się styka, wszystko jest wspólne i nierozerwalne w naturze.
133. Duchy, które z zasady postępowały drogą dobrego czy wcielać się potrzebują?
„Duchy wszystkie zostały stworzone prostemi i bez wiedzy; otóż z walk i utrapień życia cielesnego wynoszą one doświadczenie i naukę. Bóg będąc sprawiedliwym, nie mógł uczynić jednych szczęśliwszemi od drugich, uchylając przed niemi trud i pracę i niepotrzebując od nich zasługi.“
— Po cóż mają Duchy postępować drogą dobrego, gdy to nie uwalnia ich od znoju życia cielesnego?
„Za to przybywają one prędzej do celu przeznaczenia; z innej zaś strony same dolegliwości w życiu bywają skutkiem niedoskonałości Ducha, im mniej przeto jest niedoskonały, tem mniej cierpi; kto nie jest zazdrosny, chciwy, skąpy, pożądliwy znaczenia i zaszczytów, wolny jest od tych cierpień, które te przywary są zdolne wywołać.“
134. Co jest dusza?
„Jest to Duch wcielony.“
— Dusza czem była przed jej połączeniem się z ciałem? „Duchem.“
— Dusze więc i Duchy są to rzeczy równoznaczące?
„Tak jest, dusze są niczem innem jak Duchami. Przed jej połączeniem się z ciałem, dusza była jedną z rozumnych istot, zaludniających świat niewidzialny, które chwilowo oblekają się powłoką cielesną, by się oczyścić i oświecić.“
