Strona:PL Allan Kardec - Księga duchów.djvu/137

jako zręczność postępowego rozwijania się, zupełnie tak samo jak życie człowieka składające się z szeregu dni, w których nabiera coraz większego doświadczenia. Ale jak w życiu człowieka bywają dnie nie przynoszące żadnej korzyści, podobnież i w życiu Duchów zdarzają się bytowania, które przechodzą dla nich bez korzyści, gdyż o to same się nie postarały.
 192. Przy doskonałem życiu tutejszem czy można przejść wszystkie stopnie od razu, i zostać Duchem czystym, nie przechodząc innych pośrednich?
 „Nie; to co zdaje się człowiekowi być doskonałem, jest dalekiem od tego; są przymioty nieznane wcale, o których pojęcia mieć nie może nawet. Może być na tyle doskonałym, ile pozwalają tego ziemskie stosunki, i ile odpowiada to ziemskim pojęciom, lecz doskonałości zupełnej nigdy doścignąć nie może. Dzieje się z tem podobnie jak z dzieckiem, które jakkolwiek może być wcześnie rozwinięte, dla dojścia atoli do dojrzałości musi przechodzić najprzód przez wiek młodzieńczy; chory również musi przechodzić przez rekonwalescencją do zdrowia. Duch musi postępować jednakowo w moralności jak i w naukach, albowiem gdyby postępował tylko w jednym kierunku, postęp jego nie uzupełniłby się w drugim; o ile człowiek postąpi w życiu docześnem, o tyle mniej będzie miał prób i uciążliwości w przyszłem życiu.
 — Czy może sobie człowiek przynajmniej zapewnić mniej gorzki i ciężki byt w przyszłości?
 „Może, nie ulega bowiem wątpliwości, że od niego samego zależy skrócić długość czasu doświadczenia i usunąć zawady. Niezapobiegliwy tylko pozostaje zawsze na jednem miejscu“.
 193. W ponownem istnieniu czy może człowiek zejść do stanu niższego?
 Na stanowisku społecznem, tak; jako Duch, nigdy“.
 194. Dusza człowieka poczciwego, przy ponownem wcieleniu czy może wstąpić w ciało łotra?
 „Nie; ponieważ wstecz nie może się cofać“.