Strona:PL Allan Kardec - Księga duchów.djvu/147

Ta strona została przepisana.

„Są to wspomnienia z przeszłości, poprzedni postęp duszy, o którym zatraciła samowiedzę. Inaczej zkądżeby się wzięły? Ciało zmienia się, lecz Duch się nie zmienia, chociaż musi wciąż przebierać się w coraz nowe suknie.“
220. Ze zmianą ciał czy można utracić jakąkolwiek ze zdolności umysłowych, n. p. smak w sztuce?
„Można; jeśli ta zdolność była zbrukaną lub gdy z niej robiono zły użytek. Może też zdarzyć się, że w czasie któregoś z istnień pozostanie ono chwilowo w uśpieniu, bo Duch czuje potrzebę uprawiania innej umiejętności, nie będącej z nią w harmonji, wtedy pozostanie ona w stanie ukrytym, by wyjść później na jaw.“
221. Człowiek dziki czy z przeszłości wynosi jakie pojęcie instynktowe o istności Boga i o przyszłem życiu?
„Jest to wspomnienie z czasu, gdy jeszcze był Duchem, t. j. przed swem wcieleniem; pycha atoli częstokroć zagłusza w nim ten głos.“
— Czy temu przypisać należy przechowanie się wiary w niektóre prawdy umiejętności duchowniczej, czego ślady dają się napotykać u wszystkich narodów?
„Umiejętność ta jest tak dawną jak świat, oto przyczyna, dla której znajduje się ona wszędzie, i dowód że jest prawdziwą. Duch wcielony, zachowując głos wewnętrzny swego bytu niecielesnego, posiada zeznanie instynktowe o istnieniu świata niewidzialnego, ale częstokroć bywa ono skrzywione, w skutek przesądów, a ciemnota oprócz tego dodaje do niego i wiarę w gusła.“





ROZDZIAŁ PIĄTY.
UWAGI O WIELORAKOSCI ŻYWOTÓW.

222. Powiadają niektórzy, że dogmat powtórnego wcielenia nie jest nowym; wskrzeszono go niby z Pitageresa. Nigdy nie mówiliśmy, że umiejętność duchownicza jest wynalazkiem nowo-