Strona:PL Allan Kardec - Księga duchów.djvu/159

których bywa to przeznaczonem jako kara od Boga, bywają i inne, upraszające o przedłużenie swego stanu, aby oddawać się naukom, które mogą tylko pojmować jako Duchy.“
 225. Błąkanie się czy jest oznaką niższości Ducha?
 „Nie; zdarzają się bowiem Duchy rozmaitych stopni. Wcielenie jakeśmy powiedzieli, jest stanem przechodowyra; w stanie zwyczajnym Duch bywa wolnym od materji.“
 226. Czy możnaby powiedzieć, że wszystkie Duchy niewcielone znajdują się w stanie błąkania się?
 „Te, którym przeznaczono wcielić się powtórnie, tak; lecz Duchy czyste, co dostąpiły doskonałości, nie błąkają się; stan ich jest już niezmiennym.“
 Pod względem przymiotów wewnętrznych Duchy nalażą do rozmaitych stopni, które przechodzą stopniowo w miarę oczyszczania się. Stosownie do tego wypada je podzielić: na wcielone czyli znajdujące się w połączeniu z ciałem; błąkając- się czyli wolne od ciała materjalnego i oczekujące na udoskonalenie się przez ponowne wcielenie; Duchy czyste czyli doskonałe, nie mające potrzeby być już wcielonemi.
 227. Duchy błąkające się jak się uczą; zapewne czynią to w sposób odmienny od naszego?
 „Uczą się one na swej przeszłości, szukając w niej środków swego wyniesienia. Patrzą i uważają na wszystko, co się dzieje w stronach, które zwiedzają; słuchają rozmów ludzi światłych, tudzież przyjmują skazówki podawane przez Duchy wyższe, i to je oświeca o pojęciach, których dotąd nie miały.“
 228. Czy u Duchów przechowują się niektóre z namiętności ludzkich?
 „Duchy wyższe po utracie swej powłoki, tracą wszystkie złe namiętności, i zachowują same dobre; Duchy niższe atoli zachowują takowe zwykle, inaczej byłyby równe pierwszym.“
 220. Porzucając ziemię, Duchy dla czego nie porzucają swych ujemnych namiętności, przecież wiedzą to całej ich niedogodności?