Strona:PL Allan Kardec - Księga duchów.djvu/175

stępu, i dla tego znajdą się tam Duchy dobre. Trzeba, ażeby to i u was na ziemi prędko nastąpić mogło, “
 201. Duch, by dojść do doskonałości, czy powinien w swych próbach przechodzić wszystkie stopnie pokusy; czy potrzebuje przechodzić przez wszystkie okoliczności, które mogą rozdrażniać: pychę, zazdrość, skąpstwo, zmysłowość i t. p.?
 „Z pewnością, że nie; możecie przecie sami widzieć jak niektóre z nich obierają sobie od samego początku drogę, która ich uwalnia od wielu prób; ten tylko, co się daje uwieść na złą drogę, musi przebyć wszystkie jej niebezpieczeństwa. Duch może n. p. zapragnąć bogactw, co może mu być udzielonem; wtedy stosownie do swego charakteru, może być rozrzutnym lub skąpym, sobkiem lub hojnym, albo się oddać wszystkim uciechom zmysłowym; ztąd jednak nie wypływa, ażeby potrzebował koniecznie przebywać sieć tych wszystkich pokus.“
 262. Duch, na początku prosty i bez doświadczenia, jak może sobie dobierać istnienie ze świadomością przyczyn, i następnie być odpowiedzialnym za ten wybór?
 „Bóg zastępuje go w jego niedoświadczeniu, wytykając drogę jaką ma postępować, podobnie jak to czynisz z dzieckiem od jego kolebki; z wolna pozostawia go panem dalszego wyboru, w miarę rozwoju wolnej woli, i wtedy często następuje to, że zaczyna wchodzić na złą drogę, jeśli nie chce słuchać rad dobrych Duchów; na tem zależy tak zwany upadek człowieka.“
 — Ponieważ Duch cieszy się prawem wolnej woli, wybór bytowań cielesnych czy jest zależnym wyłącznie od jego woli, lub może istnienie to bywa nakazanem mu przez Boga jako pokuta?
 „Bóg umie czekać: nie spieszy z pokutą; wszakże może zmusić Ducha do bytowania, gdyby ten w skutek swej niższości lub złej woli, nie pośpieszył zrozumieć tego, co mu zbawiennem być maże, albo gdy widzi, że to może mu posłużyć do jego oczyszczenia i postępu razem z odbyciem potrzebnej pokuty.“