Strona:PL Allan Kardec - Księga duchów.djvu/183

nałości; chcą one zmusić inne do wytrzymywania tego, co same wytrzymują. Czy nie widzicie podobnych stosunków wśród was?
 282. W jaki sposób udzielają się Duchy jedne drugim?
 „Widzą się i pojmują się na wzajem; słowo staje się tam materjalnem: jest ono odzwierciedleniem się myśli. Płyn powszechny służy im za łącznik, w ich nieustannych udzielaniach się; jest to przewodnik dla ich myśli jak powietrze jest ich przewodnikiem dla dźwięku; rodzaj telegrafu, co łączy ze sobą wszystkie Duchy wszechświata, i pozwala komunikować się jednym z drugiemi.“
 283. Czy Duchy mogą ukrywać jedne przed drugiemi swe myśli, i czy mogą się kryć jedne przed drugiemi?
 „Nie mogą; wszystko dla nich jest jawnem, szczególniej gdy są doskonałemi. Mogą się one oddalać, lecz zawsze widzą się wzajemnie. Nie jest to jednak prawidło powszechne, pewne Duchy bowiem mogą stać się niewidzialnemi dla innych Duchów, gdy uważają to za korzystne dla siebie?“
 284. Jak mogą Duchy, nie mając ciała, poznawać osobistości i odróżniać je od innych istot duchowych?
 „Poznają się pomiędzy sobą za pomocą uźroczy, która wyróżnia jedne istoty od drugich, jak ciało u ludzi.“
 285. Duchy czy poznają współmieszkańców ziemi? Syn czy pozna ojca, a przyjaciel przyjaciela?
 „Poznają, i to z rodu w ród.“
 — Po czem poznają się ludzie, którzy się znali na ziemi, gdy się spotykają w świecie Duchów?
 „Widziemy“ naszą przeszłość i czytamy w niej jak w księdze; widząc przeszłość naszych przyjaciół i nieprzyjaciół, poznajemy ich przejście od życia do śmierci.“
 286. Porzucając swe zwłoki świertelne, dusza czy zaraz może widzieć swych krewnych i przyjaciół, którzy ją swym zgonem wyprzedzili?
 „Zaraz, nie; albowiem jak już o tem wzmiankowaliśmy, potrzebny jest pewien czas, by mogła rozpatrzyć się i zrzucić resztki zasłony cielesnej.“