Strona:PL Allan Kardec - Księga duchów.djvu/185

 „Mają, podobnie jak ludzie; lecz więzy, łączące Duchy z sobą, są bez porównania silniejsze, gdy zostają w stanie niecielesnym, ponieważ wtedy nie są wystawione na przygody namiętności.“
 292. Duchy czy mogą się nienawidzieć wzajemnie?
 „Nienawiść może istnieć tylko pomiędzy Duchami nieczystemi, i one to właściwie rozdmuchują pomiędzy wami nieprzyjaźń i swary.“
 293. Dwie istoty nieprzyjazne sobie na ziemi czy zachowują to uczucie i w świecie Duchów?
 „Nie; pojmują wtedy, że ich nienawiść była głupstwem i dzieciństwem. Duchy niedoskonałe zachowują w części to uczucie, dopóki się nie oczyszczą. Jeśli przedmiotem ich nienawiści była rzecz materjalna, to o niej natychmiast zapominają, gdy nieco oczyszcić się potrafią z materji. A kiedy nie ma antypatji pomiędzy niemi, to mogą natychmiast z sobą znosić się, przedmiot bowiem sporu nie istnieje pomiędzy niemi; mogą więc nawet znajdywać przyjemność we wzajemnem obcowaniu.“
 Tak dwaj ucznie, gdy dojdą wieku dojrzałości, poznają całe dzieciństwo swych kłótni dziecinnych, i przestają nienawidzieć się wzajemnie.
 294. Wspomnienie złego uczynku, jaki dwaj ludzie mogli popełnić jeden względem drugiego czy jest przeszkodą do sympatji pomiędzy nimi?
 „Tak jest, zmusza ich do rozbratu.“
 295. Jakiego wrażenia doznają po śmierci Duchy, tych, którym krzywdy na ziemi wyrządzaliśmy?
 „Gdy są dobre, przebaczają stosownie do waszego żalu, za to coście im złego zrobili. Gdy są zaś złe, wtedy może zawziętość ich przetrwać i przenieść się na drugi świat, gdzie was prześladować będą. Bóg może na to zezwolić za karę.“
 296. Przywiązanie Duchów czy może podpadać jakim zmiennościom?
 „Nie może; nie mogą bowiem zwodzić siebie wzajemnie: nie posiadają one już tej maski, pod którą obłuda może się ukrywać, dla tego ich uczucia są niezmienne,|w=85%}}