Strona:PL Allan Kardec - Księga duchów.djvu/194

Ta strona została przepisana.

zapewnienia; uczucia wszystkich stoją dla niego otworem, a rozczarowanie jakiego doznaje na widok tych, co z drapieżną chciwością rzucają się na jego suknie, oświeca go o ich uczuciach; ale i na nich kiedyś kolej przyjdzie.“
329. Pewien rodzaj poszanowania dla zmarłych, jaki napotykać się daje u wszystkich narodów czy nie jest skutkiem głosu wewnętrznego, który nam przypomina ożyciu przyszłem?
„Bezwątpienia, jest to tego wynik naturalny; bez niego poszanowanie nie miałoby znaczenia.“





ROZDZIAŁ SIÓDMY.
POWRÓT DO ŻYCIA CIELESNEGO.
1. Zapowiedź powrotu. 2. Połączenie duszy z ciałem. Poronienie. 3. Władze moralne i umysłowe człowieka. 4. Wpływ organizmu. 5. ldjotyzm, warjacja. 6. O wieku dziecięcym. 7. Sympatje i antypatje ziemskie. 8. Zatrata pamięci o przeszłości.
Zapowiedź powrotu.

330. Duchy czy wiedzą o czasie, w którym znowu zostaną wcielone?
„Przeczuwają to, jak ślepy czuje n. p. ogień, do którego się zbliża. Wiedzą o tem, że będą musiały na nowo przybierać ciało na siebie, nie wiedzą atoli dokładnie, kiedy to nastąpi.“
— Powtórne wcielenie jest więc potrzebą życia duchowego, jak śmierć jest koniecznością życia cielesnego?
„Z pewnością.“
331. Czy wszystkie Duchy zajmują się swem powtórnem wcieleniem?
„Bywają takie, co wcale o tem nie myślą i nawet tego nie pojmują; zależy to od ich mniej więcej rozwiniętej natury. Dla niektórych ta nieświadomość przyszłości jest pewnego rodzaju karą.“