powtórnie wcielić, jak człowiek, że musi umrzeć; i podobnie temu ostatniemu nie ma samowiedzy o tej ostatniej chwili, aż gdy ta nadejdzie; natenczas w ostatniej chwili zamglenie opanowuje go, jak człowieka konającego, i trwa dopóki nowy byt z całą dokładnością nie wystąpi. Zbliżenie się powtórnego wcielenia jest dla Ducha rodzajem konania.
341. Niepewność o możebności wyjścia z powodzeniem z prób, jakie ma przed sobą Duch wcielający się czy nie wywołuje trwogi przed wcieleniem?
„Trwoga to bardzo wielka, albowiem próby jakie ma przed sobą, posłużą albo do jego postępu lub mogą go odsunąć w tył, w miarę tego jak źle lub dobrze potrafi je przebyć.“
342. W chwili powtórnego wcielenia Duch czy bywa odprowadzanym przez inne Duchy, podobnie jak przy jego powrocie w świat duchowy?
„Zależy to od strefy, którą Duch zamieszkuje. Gdy pochodzi ze strefy, gdzie miłość panuje, natenczas Duchy, które go kochały, odprowadzają, dodają mu otuchy, i często same za nim wchodzą w życie.“
343. Duchy przyjaźne, towarzyszące nam w życiu, czy są to te same, które widujemy we śnie, które oświadczają się z miłością, chociaż rysy ich są nam wcale nieznane?“
„Częstokroć bywają te same; przychodzą one was odwiedzać, jak wy chodzicie odwiedzać więźnia za kratami.“
344. Dusza, w której chwili łączy się z ciałem?
„Połączenie zaczyna się z chwilą poczęcia, i staje się zupełnem z chwilą narodzenia. Od chwili poczęcia, Duch trzyma się ciała, które ma zamieszkać, za pomocą nici płynowej, i to połączenie coraz więcej postępuje aż do chwili narodzenia, w której Duch ostatecznie wciela się w dziecko; krzyk wyrywający się wtedy z piersi dziecka obwieszcza, że i on pomiędzy żyjącemi staje jako sługa Boży.“
