388. Spotykanie niektórych osób, niby przypadkowe, czy nie powinnoby być branem na karb stosunków sympatycznych?
„Pomiędzy istotami myślącemi są węzły, których wy poznać nie możecie. Magnetyzm będzie sternikiem do tej nowej umiejętności, którą trochę później poznacie lepiej.“
389. Zkąd pochodzi wstręt naturalny, jaki czujemy do niektórych osób przy pierwszem ich spotkaniu?
„Są to Duchy antypatyczne, które w skrytości odgadują się i poznają się wzajemnie.“
390. Instynktowa antypatja czy zawsze bywa skazówką złej natury?
„Niekoniecznie mogą być Duchy złemi, gdy jeden do drugiego pociągu nie czuje; antypatja może się zrodzić z niepodobieństwa, jakie zachodzi w sposobie myślenia; w miarę jednak jak się podnoszą, odcienia zacierają się, i antypatja znika.“
391. Antypatja, u której z dwojga osób najprzód powstaje: czy u tej, której Duch jest gorszy, czy u lepszego?
„Tak u jednej jak u drugiej; przyczyny atoli i skutki tego są różne. Duch zły może czuć antypatję do tych wszystkich, co mogą o nim sąd wydawać i odkrywać jego wady; widząc po raz pierwszy osobę, wie, że będzie ganionym; jej usuwanie się wywołuje u niego nienawiść, zazdrość, i pobudza do czynienia złego. Dobry Duch ma wstręt do złego Ducha, bo wie, że nie będzie przez niego zrozumianym, i nie podziela tych samych uczuć; będąc jednak pewnym swej wyższości, nie ma przeciwko ostatniemu ani nienawiści, ani zazdrości. Cieszy gdy go ominąć może lub też lituje się nad nim.“
392. Duchy wcielone dla czego tracą pamięć o swej przeszłości?
„Człowiek nie może ani powinien wiedzieć o wszystkiem; Bóg tak chciał w swej mądrości. Bez tej zasłony byłby on olśnionym, podobnie jak to bywa z tymi, którzy raptownie przechodzą z ciemności do światła? Gdy nie pamięta przeszłości, jest więcej samym sobą.“
