Strona:PL Allan Kardec - Księga duchów.djvu/226

 „Nie; przez Ducha się to robi; Duch posiada samowiedzę, lecz udzielać się na zewnątrz nie może.“
 — Dla czego nie może?
 „Stan ciała sprzeciwia się temu, a to szczególne usposobienie waszych organów cielesnych samo naprowadza na myśl, że człowiek oprócz ciała posiada coś jeszcze, z ustaniem bowiem tego działania ciała, Duch jednak działać nie przestaje.“
 423. W letargu czy może się Duch całkowicie oddzielić od ciała, podając chwilowo wszystkie oznaki śmierci, i następnie znowu w nie powrócić?
 „W letargu ciało nie umiera, bo działalność jego nie ustaje; żywotność zachowuje się w niem w stanie ukrytym jak u poczwarki owadów, i nie jest zniszczoną; owóż Duch jest zawsze połączony z ciałem, dopóki ono żyje; węzeł niech będzie tylko raz zerwany, przez śmierć prawdziwą, następuje wtedy rozkład organów, rozdział zupełny, i Duch więcej już nie powraca do niego. Gdy człowiek pozornie zmarły powraca do życia, jest to oznaką — że śmierć jego była nie zupełną.“
 424. Środki podane w chwili stosownej czy mogą na nowo związać rozwiązujące się węzły, i tym sposobem przywrócić do życia człowieka, który bez tych środków, mógłby zupełnie umrzeć?
 „Bez wątpienia że mogą, i co dnia macie tego liczne przykłady. W tych razach magnetyzm bywa środkiem potężnym, jako oddający na powrót płyn żywotny ciału, w braku którego musiała ustać działalność w jego organach.“
 Letarg i wielka choroba pochodzą z jednej przyczyny, którą jest utrata chwilowa czucia i ruchu, w skutek nieznanego nam prawa fizjologicznego; różnica pomiędzy niemi jest ta, że w letargu ustanie działalności żywotnej jest ogólnem, i daje ciału pozór prawdziwej śmierci, — a w wielkiej chorobie, jest ono miejscowem; i może dotykać tylko pewnych części ciała, skutkiem czego władze rozumne mogą się na zewnątrz objawiać, a podobieństwo do śmierci prawdziwej ustaje. Letarg bywa naturalnym;