Strona:PL Allan Kardec - Księga duchów.djvu/261

 „Tak jest, nigdy jednak nie działają po za obrębem praw natury.“
 Źle wyobrażamy sobie, gdy wystawiamy działanie Duchów w samych tylko zjawiskach nadprzyrodzonych; chcielibyśmy, aby podawały nam swą pomoc drogą samych cudów, tak, jak gdybyśmy je zawsze mieli przed sobą z różczką czarodziejską w dłoni. Wcale tak się nie dzieje, i oto dla czego ich współudział bywa dla nas tajemnicą, a ich oddziaływanie wygląda jako rzecz naturalna. Tak wywołują one n. p. spotkanie dwóch osób, którym się zdaje, że się przypadkiem spotkały; podadzą myśl udać się w taką lub taką stronę; zwrócą uwagę na tę stronę, gdy to ma doprowadzić do skutku, jaki zamierzają osiągnąć: a człowiekowi zdawać się będzie, że postępuje według własnego natchnienia, i takim sposobem zachowa swą wolną wolę.
 526. Duchy posiadające władzę nad materją czy mogą wywoływać zjawiska w celu sprowadzenia pewnego wypadku? Człowiek ma zginąć n. p. włazi na drabinę, drabina się łamie i człowiek się zabija; czy to Duchy w tym razie drabinę nadłamały, by się spełniło jego przeznaczenie?
 „Prawda, że Duchy mogą wpływać na materję, ale o tyle tylko, o ile mogą dopomagać działaniu praw natury, a nie przeszkadzać im, wywołując wypadki, stojące z temi ostatniemi w sprzeczności. W przykładzie, któryś zacytował, drabina się załamała, ponieważ była spruchniałą lub nie miała dostatecznej mocy wytrzymania ciężaru ciała ludzkiego; gdyby więc przeznaczeniem człowieka było zginąć w podobny sposób, podadzą one mu myśl, by wylazł na drabinę, która się ma załamać pod jego ciężarem, i śmierć jego będzie wtedy przypisaną skutkowi naturalnemu, bez żadnych cudów.“
 527. Weźmijmy inny przykład, w którym natura materji jest niczem; człowiek ma zginąć od piorunu, chowa się pod drzewo i piorun go zabija. Duch czy mógł sprowadzić piorun i skierować w niego?
 „Będzie to zawsze to samo. Piorun uderzył w drzewo w tej chwili, ponieważ tak chciały prawa natury; nie mógł być jednak skierowanym umyślnie, dla tego że człowiek był