Strona:PL Allan Kardec - Księga duchów.djvu/278

 579. Ponieważ Duchy otrzymują posłannictwo z rąk Boga, jakim sposobem przeto mógłby Bóg powierzać je takim, szczególniej w sprawach ważnych, doniosłości powszechnej, któreby mogły im się sprzeniewierzać?
 „Bogu wiadomo, że wódz Jego może zwyciężyć lub przegrać. Wie o tem dobrze, bądźcie pewni, a zamiary Jego gdy są wielkiej doniosłości, nie spoczywają wcale na takich, co je mogliby opuścić przed ich dokonaniem. Wiedza przyszłości, którą Bóg posiada, jest dla was zagadką, której odgadnąć nigdy nie potraficie.“
 580. Duch wcielający się dla spełnienia posłannictwa czy miewa te same obawy jak i ten, co wciela się tylko dla samych prób?
 „Nie; posiada on już doświadczenie.“
 581. Ludzie przyświecający ludzkości cnotą i przodujący genjuszem, zapewne muszą mieć posłannictwo; pomiędzy nimi wszakże bywają tacy, co błądzą, i którzy obok wielkich prawd, rozsiewają wielkie fałsze. Jak pojmować ich posłannictwo?
 „Jako skrzywione przez nich samych. Pokazali się oni być niższymi od zadania, którego się podjęli. Trzeba jednak zwracać uwagę i na zbieg okoliczności; ludzie genjuszu mogli przemawiać językiem współczesnych, i nauka wydająca się dziecinną w wiekach późniejszych, mogła była być zupełnie wystarczającą w swoim czasie.“
 582. Rodzicielstwo czy można uważać za posłannictwo?
 „Niezaprzeczenie jest to posłannictwo i razem wielki obowiązek, wkładający na człowieka nierównie większą odpowiedzialność, jakby to nie jednemu zdawać się mogło, a która ciężyć będzie na jego przyszłości. Bóg oddał pieczy rodziców dziecko, by pod ich opieką postępowało po drodze dobrego, i dla tego obdarzył je organizmem słabym i delikatnym, dającym się łatwo nakłaniać ku wszelkim wrażeniom; zdarzają się jednak tacy, co się więcej zajmują pielęgnowaniem swych drzew w ogrodzie, by te im lepsze owoce wydawały, jak pielęgnowaniem charakteru swego dziecka. Gdy upadnie ono, w skutek ich winy, będą musieli za to odpokutować, i cierpienia