Strona:PL Allan Kardec - Księga duchów.djvu/28

 „Duchy wcielać się mogą tylko w rodzaj ludzki; byłoby to błędem przypuszczać, że Duchy wcielać się mogą i w ciała zwierząt.
 „Byt cielesny Duchów przy całej rozmaitości, jest zawsze postępowym, a nigdy wstecznym; sama szybkość postępu zależy od usiłowań, jakich dokładamy, by dojść do doskonałości.
 „Przymioty duszy są przymiotami Ducha w człowieka wcielonego, a zatem człowiek dobry jest wcielonym Duchem dobrym, a zły jest wcieleniem Ducha złego.
 „Dusza przed wcieleniem ma swą osobowość i przechowuje ją, gdy ciało opuszcza.
 „Powracając w świat Duchów, znajduje wszystkich znajomych, których znała na ziemi, a wszystkie poprzednie istnienia odbijają się w jej pamięci z calem złem lub dobrem, jakie w nich popełniła.
 „Duch wcielony zostaje pod wpływem ciała; człowiek przezwyciężający ten wpływ wzniosłością i czystością swej duszy, przybliża się tem samem do Duchów dobrych, z któremi kiedyś będzie obcował. Kto zaś pozwala panować nad sobą złym namiętnościom i zasadza wszystkie uciechy na nasyceniu chuci, ten zbliża się do Duchów złych, dając przewagę naturze zwierzęcej.
 „Duchy wcielone zamieszkują rozmaite ciała niebieskie, we wszechświecie.
 „Duchy niewcielone czyli błąkające się nie zamieszkują żadnej określonej lub ograniczonej strefy, są one wszędzie, w przestrzeni i koło nas, widzą i ocierają się o nas; jest to rodzaj ludności niewidzialnej, która się rusza na około nas.
 „Tak w świecie moralnym, jak i w świecie fizycznym, Duchy wywierają nieustanny wpływ, oddziaływując na ciało i na myśl; stanowią siłę natury, przyczynę, która objawia swe skutki w mnóstwie dotąd zupełnie nieznanych lub bardzo mało znanych zjawisk, których zbadanie leży w umiejętności duchowniczej.
 „Stosunki Duchów do ludzi są nieustanne. Duchy dobre namawiają do dobrego, podtrzymując we wszystkich próbach