Strona:PL Allan Kardec - Księga duchów.djvu/285

jest ona tylko niższą od ludzkiej. Pomiędzy duszą zwierzęcia a duszą człowieka jest taka przestrzeń, jak pomiędzy duszą człowieka a Bogiem.
 598 Dusza zwierzęca czy zachowuje po śmierci swą osobistość i samowiedzę istoty?
 „Co do osobistości, tak; wyraźnego atoli zeznania o swem ja nie posiada. Życie rozumne pozostaje u niej w stanie ukrytym.“
 599 Dusza zwierzęca czy może robić wybór wcielania się w gatunek?
 „Nie; bo nie posiada wolnej woli.“
 600. Dusza zwierzęca po śmierci ciała czy błąka się podobnie duszy ludzkiej?
 „Zapewne, jest to błąkanie się, bo wtedy nie jest połączona z ciałem, ale nie jest to Duch błąkający się. Duch błąkający się jest to istota myśląca i obdarzona wolną wolą; należący zaś do zwierząt, nie posiada tej własności; samowiedza jest główną cechą i przymiotem Ducha. Duch zwierzęcia bywa odpowiednio umieszczanym po swej śmierci przez Duchy, do których to należy, i prawie natychmiastowo znowu użytym; nie pozostawia się mu czasu do obcowania z innemi istotami.“
 601. Czy i zwierzęta mają prawo postępu podobnie jak ludzie?
 „Mają, a w światach wyższych, gdzie człowiek jest więcej rozwinięty, zwierzęta też posiadają środki do porozumiewania się doskonalsze; lecz zawsze są one niższe od człowieka i poddane jemu; są to jego sługi rozumne.“
 Nie ma w tem nic nadzwyczajnego; przypuśćmy, że nasze najrozumniejsze zwierzęta: pies, słoń, koń, posiadają odpowiednie organa do pracy ręcznej, ileż by wtedy człowiek potrafił z niemi dokazać?
 602. Zwierzęta czy rozwijają się na mocy swej woli, czy w skutek naturalnego toku rzeczy?
 „W skutek naturalnego toku rzeczy, i dla tego nie ma dla nich pokuty.“
 , 603. W światach wyższych, zwierzęta czy poznają Boga?