„Bardzo często zdarza się, że człowiek ma przeczucie swej śmierci, tak samo więc może mieć i przeczucie, że nie umrze. To przeczucie bywa skutkiem ostrzeżenia Ducha opiekuńczego o nadchodzącej chwili rozstania się z ciałem, a w której podnosi odwagę jego jako w chwili ostatecznej. Może mu to podpowiedzieć i głos wewnętrzny, przypominający o obranem przez niego istnieniu lub posłannictwie jakie na siebie przyjął, i które czuje się obowiązanym spełnić.“ (411 — 522.)
858. Zkąd pochodzi, że ci co przeczuwają swoją śmierć, zwykle się mniej jej boją jak inni?
„Człowiek się boi śmierci, ale nie Duch; ten kto ją przeczuwa, myśli więcej jako Duch, a nie jako człowiek: pojmuje on, że uwolnienie jego nadeszło, oczekuje więc tego spkojnie.“
859. Jeśli śmierci uniknąć nie możemy czy coś podobnego powtarza się i z wypadkami, które nas w życiu napotykają?
„Bywają to zwykle za małe rzeczy, abyśmy mogli was o nich ostrzegać, i abyśmy zwracając myśli wasze mogli dopomagać do uniknienia ich; nie lubimy cierpień materjalnych; to ma za mało związku z celem, jaki swem życiem zamierzyliście osiągnąć. Przeznaczenie występuje tylko w chwili waszego przyjścia i zejścia ze świata.“
— Czy bywają wypadki, nieodzownie nastąpić mające, którym Duchy zapobiedz nie mogą?
„Bywają, ale te któreś sam w stanie Ducha widział i przeczuwał, gdyś swój wybór robił. Nie sądź jednak, by wszystko, co się staje u was, miało być zapisanem naprzód, jak to zwykle sądzą; wypadek bywa częstokroć wynikiem twych postępków, pochodzących z wolnej woli, a to w ten sposób, że gdybyś czynu tego nie popełnił, to i wypadek nie miałby miejsca. Jeśli sparzysz sobie palec, będzie to niczem; jest to skutek twej nieostrożności i wynikłości materji: tylko większe boleści, ważne wypadki mogące wpływać na twoją moralność, bywają przewidywane przez Boga, są one bowiem użyteczne do twego oczyszczenia i oświecenia.“
Strona:PL Allan Kardec - Księga duchów.djvu/371
Ta strona została przepisana.