Strona:PL Allan Kardec - Księga duchów.djvu/375

 869. W jakim celu przyszłość została zakryta przed człowiekiem?
 „Gdyby była wiadomą przyszłość, zaniedbywałby teraźniejszość, i nie działałby z tą samą swobodą, myśląc, że co ma się stać, o to wcale troszczyć się nie potrzebuje, albo nawet usiłowałby temu przeszkadzać. Bóg tego nie chce; w zamiarze aby każdy przyjmował udział w wypełnieniu obowiązków, nawet takich, które nie koniecznie po myśli wypadną; tym sposobem możesz częstokroć przygotowywać wcale nie podejrzywając wypadki, które cię spotkają w dalszym ciągu życia.“
 870 Ponieważ jest korzystnem, aby przyszłość była zakrytą przed nami, po co niekiedy pozwala Bóg jej odkrycie?
 „Bywa to wtedy, gdy te wyprzedzające wiadomości mają ułatwić zadanie, zamiast przeszkadzać, przez namowy do odmiennego postępowania. Częstokroć bywa to też próbą. Widoki pewnego wypadku mogą budzić dobre albo złe myśli; jeśli n. p. człowiek wie, że ma odziedziczyć spadek, na który nie liczy, może mu wtedy doradzać chciwość, w celu powiększenia przyjemności przez przyspieszenie spadku, życzyć śmierci temu, kto mu swój majątek zapisuje; albo nadzieje te mogą też obudzić w nim i szlachetne myśli. Jeśli przepowiednia nie spełni się, jest to znowu próba: jak potrafi znieść ten zawód? w każdym razie pozostanie przy nim nie mniej zasługa lub wina za wszystkie dobre albo złe myśli, jakie oczekiwanie tego wypadku mogło w nim wywołać.“
 871. Ponieważ Bogu wiadomo wszystko, musi przeto wiedzieć i o tem czy człowiek wytrzyma próbę albo nie; po cóż tedy ta próba, gdy nie jest w stanie nic takiego odkryć, o czem by już On nie wiedział?
 „Jest to zapytanie podobne do tego, dla czego Bóg nie stworzył człowieka doskonałym (119), albo dla czego człowiek musi przechodzić przez dziecięctwo, by dójść wieku męzkiego (379)? Próba nie ma wcale na celu oświecać Boga o zasługach człowieka, albowiem Bogu jest znaną doskonale jego wartość, chodzi tylko tu o pozostawienie całkowitej odpowiedzialności