„Tak jest, a pierwszym jest uszanowanie prawa swego bliźniego; kto szanuje to prawo, zawsze będzie sprawiedliwym W świecie waszym tylu nie chce wykonywać prawa sprawiedliwości, każdy chce uciskać, oto dla czego społeczność wasza jest wzburzoną i zamąconą. Życie społeczne nadaje prawa, ale w zamian wkłada i obowiązki.“
878. Człowiek może łudzić się, co do rozciągłości swych praw, kto mu tutaj granice wskaże?
„Granica, którą on przyznaje bliźniemu względem siebie samego w podobnychże okolicznościach, i odwrotnie.“
— Lecz gdy każdy przyzna sobie prawa swego bliźniego, co stanie się wtedy z posłuszeństwem względem przełożonych? Czyż nie będzie to zaprzeczeniem zupełnem pojęcia o władzy?
„Prawa przyrodzone są jednakie dla wszystkich ludzi, poczynając od największego a kończąc na najmniejszym; Bóg nie ulepił jednych z gliny czyściejszej jak innych, i wszyscy są równi w obliczu Jego. Prawa te są wieczne; ale te, co zostały ustanowione przez człowieka, giną podobnie innym jego ustanowieniom. Zresztą każdy czuje dobrze swą słabość lub swą siłę i potrafi oznaczyć stopień posłuszeństwa, winny od niego cnocie i mądrości. Trzeba o tem dobrze pamiętać, a ci, co mają siebie za przełożonych, niech wiedzą o swych obowiązkach, które nadają im prawo domagać się uległości. Posłuszeństwo wcale nie będzie narażone na szwank, gdy władzę będzie sprawować prawdziwa mądrość.“
879. Kogo można wziąć za wzór, kto najczyściej pojmował i wykonywał prawo sprawiedliwości?
„Prawdziwie sprawiedliwym byłby ten, ktoby naśladował Jezusa; albowiem wypełniałby doskonale prawo miłości bliźniego i prawo miłosierdzia, bez których prawdziwa sprawiedliwość nie istnieje.“
880. Które z praw przyrodzonych człowieka jest najpierwszem?
