Ta strona została uwierzytelniona.
I. MIŁOŚĆ.
1. LIRA POETY.[1]
Ja Atrydów sławić mam,
Czyny Kadma ująć w śpiew;
Struna liry dźwięczy wbrew,
Że jej panem Eros sam.
Zmieniam struny: znowu chcę
Heraklowe trudy grać;
Lecz mi lira daje znać
Że w niej tylko Miłość tchnie.
Więc w późniejszy chyba czas,
Bohaterzy, uczcim was;
Bo dziś nastrój liry mojej
W Erosowej służbie stoi.
2. EROS W GOŚCINIE.[2]
Pod północ, właśnie w tej chwili
Kiedy się Arktos już chyli
Ku Bootowi co noc,
A wszystkich ludzi najmilej,
Sen obejmuje w swą moc,
Zszedł Eros pod moje drzwi
I dalej kołatać w nie.
- ↑ Pieśń tę, lubo umieszczoną w środku edycyi pierwotnej Anakreona, wszyscy tłumacze dają na początku, słusznie uważając ją jakby za wiersz programowy: tak i ja uczyniłem. —
Atrydzi, bracia, synowie Atreusza: Agamemnon, król Argos i Miceny, naczelny wódz wyprawy Trojańskiej; oraz Menelaos, król Sparty, którego żona, Helena, porwana przez królewicza Trojańskiego, Parysa, była powodem tej wyprawy.
Kadmos, mityczny założyciel Teb.
Herakles, mityczny syn Zeusa i ziemianki Alkmeny, wielki i nadzwyczaj sympatyczny bohater Hellady, głośny z wielu trudów dokonanych dla dobra swej ojczyzny. - ↑ Arktos i Bootes (niedźwiedź i wół), dwie gwiazdy u bieguna północnego.
