Pandjon, syn króla Ateńskiego, wydał córkę, Prokne, za króla Tracyi, Tereusa, który później ukrył ją i podał za zmarłą, ażeby się połączyć z siostrą jej, Filomelą, a tej znów wyrwał język, iżby się nie wygadała. Siostry znalazły sposób porozumienia się, skutkiem którego, połączone, uciekały razem, co spostrzegłszy Terej, udał się za niemi w pogoń z napiętym łukiem. Wtedy one uderzyły w proźby do bogów, ażeby je przemienili w ptaki, i na skutek tych próźb Prokne przemieniona została w jaskółkę, a Filomela w słowika, lub odwrotnie; ale tu autor trzyma się pierwszej wersyi.
Klaros, miasto w Azyi Mniejszej, ze świątynią Apollina (Feba), boga muzyki, i, jak tu utrzymuje poeta, ze źródłem w pobliżu, którego istnienia wszakże gieografowie nie podają.
16) Wyspa Rodos słynęła ze szkoły malarskiej.
Peitho, uosobienie pięknej wymowy; towarzyszka Afrodyty, Charyt i krasomównego Hermesa. Miano jej służy też za epitet i innym boginiom, jak Afrodyta i Atena.
Charyty, to samo co Gracje, uosobienie wdzięków.
17) Lesbos, wyspa na Archipelagu. — Achaja, kraina stanowiąca południową część Grecyi. — Karja, południowo-zachodnia kraina Azyi Mniejszej. — Jonja, całe wybrzeże zachodnie Azyi Mn., osiadłe przez Greków. — Syros, wyspa na Archipelagu. —
