czci i uwielbienia Matki Najświętszej. Wszystka i cała jego działalność streszczała się w tej najczystszej, idealnej intencyi: Dignare me laudare Te, Virgo Sacrata! Da mihi Virtutem contra hostes Tuos! Da mihi Te ipsam Maria in aeternum! Zmarł dnia 9 stycznia 1903 r.
Rodacy, patryoci, bracia! Bądźmy jego naśladowcami, a tym sposobem najlepiej uczcimy jego pamięć.
Dewizą życia i pracy ś. p. O. Wacława, był zegar Seraficki niniejszy, który zawsze czytał i miał przed sobą na stoliku, jak następuje:
Godzina Miłosierdzia Bożego wybiła dla nas, gdy nas Bóg nawiedził nieszczęściem, gdy nas doświadcza, gdy przez uciski uczy pokory, modlitwy i cierpliwości. Godzina złota płynąć nam będzie, gdy ogień Miłości Bożej w duszach naszych się rozżarzy. Godzina nad wszystkie godziny, godzina Miłości Bożej, gdy ukrytego Boga oczami duszy śledzić będziemy, gdy Bóg będzie kochaniem i życiem całej istoty.
Godzina cudowna, słodka, rzewna i uroczysta, gdy się modlić będziemy i uciekać pod opiekę Najświętszej Maryi Panny.
Zegar Seraficki św. Franciszka, Regułę zakonną, którą przy obłóczynach w Lubartowie w roku 1860 od O. gwardyana otrzymał i obrazeczek Najśw. P. Maryi malowany na blasze, z Miłosiernym Panem Jezusem w Koronie cierniowej, całe życie i na Syberyi O. Wacław nierozdzielnie nosił przy sobie na piersiach. Pamiątki te drogie, jak i jego stara 50-letnia siermięga aresztancka syberyjska i inne pozostałości, skrzętnie ze-
