Strona:PL Andrzeja Zbylitowskiego Epitalamium na wesele Zygmunta III.djvu/19

 I piękne Muze z wyprawnemi głosy
I Orpheus z lirą i Demodok dawny        325
 I z lutnią swoją Amphion przesławny,
 Co skały twarde poruszał swym graniem,
 Arion z arfą niechaj wnidzie za niem,
Którego Delphin niósł przez morskie wody
 Na grzbiecie swoim bez wszelakiej szkody,        330
 Za nimi wszyscy wdzięczni muzykowie
 I co przedniejszy sławni poetowie,
Którzy umieją swym wierszem przywodzić
 Ludziom dobrą myśl i pieśnią dogodzić.
 Niech przydzie Zapho lesbijska z wdzięcznemi        335
 I Anakreon rytmy wesołemi
I nasz słowieński pisorym uczony,
 Co na aońskiej skale posadzony
 Czerpa dziś słodkie kastalijskie zdroje,
 Śpiewając sprawy, sławna Polsko, twoje,        340
Niechaj uczyni królowi swojemu
 Pieśń jaką wdzięczną, a on zato jemu
 Każe postawić kolos w Czarnolesie,
 Tam gdzie się schował, że wiecznie poniesie
Świat jego sławę, póki lata wrotne        345
 Trwać będą i dzień i słońce obrotne.
 Niech Cytherea, Hymen, wnidzie z tobą,
 Wziąwszy małego Kupidina z sobą,
A tam, co umie, niechaj pokazuje,
 Niech się tam wdzięczny syn jej popisuje,        350
 I tak szczęśliwie spuszcza strzały swoje,
 Żeby ugodził zaraz serca dwoje
Na spólną miłość, która niech statecznie
 W jednakiej zgodzie długi czas trwa wiecznie
 I w takiej wierze, w takiej życzliwości,        355
 W jakowej niegdy żyła uprzejmości